LOADING....................

"The more I get to know you, my heart flutters. I am always smiling, should I draw closer to your heart?"

Eto na. Ang mga sumunod na araw. Simula May 6-14, 2009 nagpprocess pa rin yung heart ko about that guy I told you. Whom I met sa review. Yung lalaking tinitigan ko nung unang araw ng review. Hahahaha!

Hindi ko talaga alam kung crush ko na siya eh. Pero may nafefeel na akong something. HM. Hindi ko lang alam kung ano. Hindi ko kasi maipalawanag eh. Pero may something talaga. HAHAHAHAHAHA! Whoooo!

Bsta ang alam ko. Masaya na ako!:))))))))

EVERYTHING IS BEAUTIFUL. I AM SO HAPPY!:DDDDDDDDDDDDD

MINAMALAS NGA NAMAAAAAAN!!!!!

"AAAAAAAAAARRRRRRRRRRGGGGGGGGGGHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!"

Sorry guys pero kailangan niyo akong pagbigyan. Sunud-sunod ko na itong isusulat. Yung mga late entries sa blog. PLEASEOHPLEASE!

May 5,2009. Nakipagkaibigan si Alexis Amigo sa amin. HM. I don't like her aura. Nung una pa lang eh. HAHAHAHA! Pati yung friends niya. Lahat! Aura sa Kostka H. Yung mga Bembongs! Ayoko sa kanila! Hahahaha! Except siempre sa Love one ni Karisse which is confirmed agad. Tapos yung processed crush ko. Tapos yung mga mababait dun. Bstaaa!

I am happy na rin kasi nagkatabi na kami ni Karisse. HAHAHAHA! WEE.

HM..

Eto. Ang hatest part ko. Ang sunud-sunod na pagkamalas ko.

May baon kasi akong ICE COLD MOCHA DRINK. Yun na kasi ang fave drink ko since grade 2! HAHAHAHA! Lalo na pag walang juice sa bahay! OHA! Hahahaha. Aba. Masarap kaya Try niyo! Bwahahaha! Nakakagising pa! May kape kasi eh. Duh! Kaya nga MOCHA eh. Pinaghatian namin ng Bes kong inumin to para sa Break.

So yun. Sinasabi ko sa inyo. Minalas talaga ako this day! As in totally absent-minded ako nitong araw na ito! SHET.

Una, Yun nga. Yung ice cold mocha. Sealed naman yung thumbler ko ewan ko lang bakit natapon pa rin

Pangalawa, Nung pag-uwi 3 pesos lang nabayad ko sa jeep. Hay nako! Ano ba yan! Bakit nangyari yun e alam ko 7 pesos yung nakuha ko sa wallet ko! WHUUUUT!

Pangatlo, naggym kasi ako. So ayun. Tapos nawala yung susi ko. WHEW! Buti may nakakita pa. Buti nalang talaga! THANK YOU, BRO!

At ang Pinakahuli, ang Finale, Eh yng nasira yung bag ko. SHET! Actually dun palang sa Katipunan sira na siya kaso yung isa lang hanggang nung nasa TCEV nako e natuluyan na siyang nasira. HAHAHAHA! Buti nalang pauwi at malapit nako sa bahay nun. Pero... May nakakita kaya nung pangyayaring nasira yung bag ko. Feeling ko meron e. NAKAKAHIYA talaga! (Binatukan ang sarili) AAAHHH! Ayoko na! I hate this! :

Pero alam niyo ba may nakita kaming KOREAN na gwapo. Magkaagaw nanaman kami ni Karisse. As usual. HAHAHAHAHA!:)) Yun lang ata ang swerte sa akin that day!

So ayun ang malas na araw ko nun. 5! Malas ang 5 sa akin! SHOOO AWAYYY! HAHAHAHA!

Ayaw mo rin bang maging malas katulad ko? Ano bang dapat gawin? HM. Magdasal ka nalang. O kaya tanungin mo kaya ang horoscope mo sa araw na yun. O kaya sa Feng Shui. Baka effective yun. Di ba?! HAHAHAHA!

When I Met You!

Start of Review in Kostka

OH MY GODDA! Ano na bang petsa ngayon? May 4,2009. TEKA. Alam kong June 3 ngayon. Pero ikkwento ko lang yung nangyari nung May 4. Alam kong it's too late. But please, pagbigyan niyo ako. PLEASEOHPLEASEOHPLEASE!~~~ Salamat sa mga uunawa.

So. Eto na. Sisimulan ko na. When I knew it was May 4, I panicked. I am really nervous and excited. Mixed emotions. I took a bath early in the morning. I really don't know what to feel. Kinakabahan kasi ako sa sinasabi nilang Exam. TSS. Tapos umalis na ako ng bahay 11:30. Ang aga di ba? Yun kasi ang usapan namin ng Bes ko! HAHAHAHA! Naexcite pa man din ako kasi akala ko makikita ko pa yung mga kaibigan ko. Sa kasamaang pala, di ko sila nakita. Huhuhuhu! Bakit? Ewan ko nga rin e. Kasi parang kumilos ang oras at kailangan nang pumasok sa loob ng Kostka lalo na nung dumating na yung kasama ko.

Medyo nahirapan din kaming hanapin ang room namin. Ang Kostka H. Yun pala nasa 4th floor. POOF! Nahirapan kaming umakyat ng hagdan. Nahirapan tuloy kaming mag-usap ng kasama ko. Pareho kasi kaming mataba kaya parang di namin mabuhat ang aming mga paa para umabot sa taas. Pero kinaya namin yun. Yun nga lang hingal na hingal kami at pinagpapawisan sa sobrang init.

WHEWWW! Nakamit na namin ang pinakamalaking tagumpay! Yuck. Akala niyo naman umakyat na kami ng kung anong pinakamataas na bundok sa buong mundo. Katulad na lang ng Mt. Everest. Hahahahaha! Yun pala. Hagdan lang yun at yung Kostka H room. Kahit sino naman makakaakyat naman talaga dun e. Nagpapalusot lang ako. Hehehe!

Isa pang tagumpay. Nakita na namin ang Kostka H. Nasa dulo ng 4th floor. Takot na takot kaming buksan ang pinto dahil sa mga tao doon. Yung mga klasmeyts namin. Onti pa lang ang tao doon. Pagpasok ko hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdam. Napakasaklap nga lang kasi di kami magkatabi ni Karisse. Aww. Magkabilang dulo kami e. Sayang.

TIC. TAC. TIC. TAC. TIC. TAC. TIC. TAC. TIC. TAC. TIC. TAC. TIC. TAC. TIC. TAC. TOE?

Hindi. hindi. Hindi ito yung laro. Ito yung tunog ng orasan.

Umaandar na ang oras. 1:00 na! OH MY GOD! This is the moment we're waiting for. TEKA. Nagsidatingan na ang mga klasmeyts namin. Tapos. Kami ni Karisse naghihintay ng gwapo. TEKA ulit. Napatingin ako sa isang lalaking dumating e. Hinahanap niya ang upuan niya. Nung una sa likod ko siya umupo tapos dun naman sa likod ni Karisse and finally dun sa 2 blocks away from me na upuan siya umupo. Yun na siguro yung tama niyang upuan. HM. Tinitigan ko lang siya. Nagtitigan din kami ni Karisse at tumawa. HAHAHAHAHA! Hindi ko tuloy alam kung gwapo ba yun o ano? Pero I swear from my heart nagbeat yung heart ko. HAHAHAHA! So all through out of the day tumitingin tingin lang ako sa kanya. HM.

"Your smile envelopes me, is this LOVE? I see you even when I close my eyes"

So. My heart, my mind, and my soul are still processing of such feeling. Is this a LOVE AT FIRST SIGHT?

Korean-uhh speaks-uhh to-uhh me-uhh yesterday-uhh

DINGDONG! DINGDONG! DINGDONG!

What will you do if you hear such sound?

Ako? Magpapanic ako. Mapaparanoid ako. E anong gagawin mo kung Korean ang nagdoorbell? Edi lalong magpapanic. Katulad ng nangyari sa akin kahapon. JUNE 1,2009. Alas-dose ng tanghali.

Kasi ganito yun. Lagi naman akong nakaalerto sa kapitbahay naming koreans eh. HAHAHAHA! Siempre. Because I love them. I love KOREANS:) Tapos nakita ng maid namin na nagdodoorbell si friend Diane sa kapitbahay. And no one dares to answer her or something. ECHOS!

So finally, she gave up. Tapos samin naman siya nagdoorbell. Our maid said,"KIM, mukhang papunta dito si Diane o."

And I was in a panic mode already. I want to collapse. HAHAHAHAHA!

Then, I fixed myself. I tried to be normal. But really, my heart was racing so fast. HAHAHA! I don't know why. Because maybe I am not ready for a nosebleed conversation again as of what happened a not-so-long-time-ago. HAHAHAHA! But swear, I am really nervous. She waited for someone to answer. I was going mad because my sister doesn't want to talk to her. She even said,"Go. Kausapin mo na kasi siya. Friends naman kayo ah." And I replied,"Oo nga pero nosebleed tlaga eh."

I opened our door. Here goes again the freaking,creaking sound of the door. SCREEECH!

Then, I asked her, half of my body was shown because I'm not yet taking a bath at that time. TEEHEE! XD, "W-what do you need? Is there something I can do for you?"

"I just want to ask if you know the number of MP3 cut?" It was something like that. I don't if "cut" was the exact term but yeah it was something like that."

I told her to wait and she waited.

Ano bang ginawa ko? Edi nagbihis ako nang mabilis. Parang superhero na kailangang magligtas ng tao ng mabilisan. HAHAHAHA! Tadaaa! Bihis nako.

Tapos I asked her again what was the one she's talking about.

She repeated her question. whew! Nosebleed!

I didn't know about that stuff. But she keeps on asking,"Do you know the number of ....?!"

WHAT THE HELL! Don't kill me right now! I'm not yet ready! HAHAHAHA!

Of course. I said, "No." Then she asked,"Don't you call MP3 chuva when you're chuva was cut?" OH MY GODDA! What was that?! The freaking hell was out on me!

"I don't know anything about that. I'm sorry."

And in the end, she just said, "Okay. Thank you!"

HAHAHAHA! and after that I had a trauma on having conversations with them.

So. Sa susunod na makausap ko si Diane(Beware:Korean friend ko yan) Ano bang maipapayo niyo? HAHAHAHA! I need Advices or suggestions. HAHAHA!

RAIN RAIN GO AWAYYYY!

I HATE RAIN. I HATE THE SHITTY RAIN.


Plak. Plak. Plak. Plak. Plak plak plak plak plak plak plak. Mahina sa umpisa. Mamaya-maya ay bibilis na. Ganyan ang patak ng ulan. TSS. Nakakasar nga e. Kung kailan mo namang binalak na umalis saka siya bumagsak. Saka siya pumatak. TAKTE!~~~~



Sa pagkakataong ito. Hindi na ang ihi ang pinag-uusapan dito kundi ang ulan. Ang ulan na pinagbuntungan ng galit. Sino ba namang hindi magagalit di ba? Aalis ka pa lang. Ang suot mo ay magara para lang akitin ang iyong minamahal pagdating mo sa iyong pupuntahan pagkatapos mababasa lang ng isang malakas na ulan. Anak ng! Ano ba naman yun?


12:00 na. Naistuck ka pa sa labas ng village. Anak talaga ng! Ang kulit talaga ng ulan. Minalas nga naman ang taong matigas ang ulo. O tadhana! TSS. Boink! Sabay palo sa ulo.


Naghihintay ng isang pedicab para makabalik ng bahay pero ano dinaanan ka na ng maraming sasakyan na tinamaan ka pa ng tubig-baha sa katawan. POTA! Di na ako makapapigil. Nagpasundo na ako. Hay salamat! Nakauwi rin. Pagkauwi ko. Ala-una na ng hapon.


Nagmadali akong magbihis. Lahat na minadali ko. Sumakay na akong kotse para mabilis na makapunta sa pupuntahan. Mabilis naman ang biyahe. Sa awa ng Diyos!


Hayan na! Nasa Kostka na rin ako. Sa wakas! Ayan na talaga! Paakyat na ako ng hagdan. Hingal na hingal. Pawis na pawis. Lamig na lamig. Kinakabahan ako sa kahihinatnan ko. Ano kaya ang maaaring mangyari kapag nandoon na ako?!



Aba. Ayan na. Nasa harapan ko na ang pintuan. Tahimik ang lahat. Malamang dahil ang lahat ay sumasagot sa napakahirap na UPCAT Mock Exam. HA-HA-HA!

Tumigil ako sandali. Nagdadasal sa isip. Huminga ng malalim.


Ayan na! Binuksan ko na ang pinto. (The door creaked)

Hay dioskopo! Ang lahat ay tumigil sa pagsagot ng Exam at napalingon sa akin na parang ako ay iba. Pati kaya si JE? SANA NGA! Aysus! Nakakahiya nga naman. Ang hirap pang isara. PUTEK! Buti na lang at may mas nalate pa sa akin. Masaya at malungkot lang talaga ang buhay. Sadyang ganyan lang yan. Mapaglaro. Kaya huwag kang magpachillax chillax lang dyan sa kinauupuan mo. Mag-isip ka rin noh at kumilos kundi pawis na yang pwet mo kakaupo. Magkakaroon ka pa ng malaking pigsa. Masakit din yun. (Although hindi pa ako nagkakaroon nun. Ayon lang sa experiences ng iba) GOODLUCK sa paggamot mo niyan.


"Rain rain go away come again another day little children wants to play"
Ayan ang kantang dapat kantahin tuwing umuulan. O kung di ka pa kuntento gawin mo na yung Sun Dance ni John Lloyd at Sarah Geronimo para kunwari inlove ka rin. Effective yun after 5 mins. siguro basta mag-alay ka rin ng Itlog. Siguraduhin mo lang ha! HM.


[Pagpasensyahan mo na kung walang kwenta itong blog na ito. Basahin mo na lang. Wala ka nang magagawa. Hahahaha! Mukhang nabasa mo na eh. HAHAHAHAHA!]

ISTAIRSSSSS...

"J-J-J-J-EEEEEE!!!"

Plak. Plak. Plak. Alam mo yung naiihi? Kaso kailangang pigilan kasi nandun yung minamahal mo sa likod. At kailangan mo pa siyang titigan sa buong oras na inilaan para sa BREAK sa review. Tapos malalaman mong lalabas din pala siya. Dahil nga sa mga pangyayari kailangan mong tumakbo. Ayan na. Habang tumatakbo ka ay pakiramdam mong tumutulo na ang ihi mo. Ayan na. Plak. Tick. Plak. Tick. Plak. Tick. Ipagpatawad mo, aking panty.

Hay salamat! Ayan! Naabot ko na ang tagumpay! Nailabas ko na ang matagal ko nang pinipigilan sa loob ng dalawang oras kasabay ng pagtiis sa malamig na pwesto sa isang kwarto.

Pagkatapos mailabas yung dapat ilabas ay biglang may sumigaw ng "KRISTAAAAAAAAAAA!" Teka. Mukhang yung mga kaibigan ko yun ah. Tila nagmamadali. Bakit kaya? Ano bang nangyayari? Nakaramdam ako ng kaba. Bigla akong nagpanic sa di malamang dahilan. Dali-dali naman akong lumabas ng cubicle. WHEW! At sa wakas ng CR na rin.

Nagulantang ako sa aking nakita. May isang lalaking nakaitim na naka-sumbrero. Parang pamilyar ang ganoong kasuotan? Hindi kaya....s-s-si ano yun?

OHHHH MYYY GODDAAAA! S-S-Si J-J-J-J-EEEEEEEE yun ah!

Nang mga sandaling yun, tila lulundag na ang puso ko sa tuwa. Ang bilis nga lang niya maglakad. Hinabol ko siya. Ayan na. Nagmamadali na ang mga paa kong habulin siya. Pero... Ano ito? Mayroong tumulak sa akin. Isa sa mga kasama ko yun. Sigurado ako! Siguro si Karisse yun. Ang lakas kasi ng pwersa e. Hay nako! Nasira na tuloy ang pag-asang maabutan si JE. Teka. Nararamdaman kong bumabagsak na ako. Mabilis ang mga pangyayari. Hindi ko na kayang pigilan. Sa kasamaang plad, bigla akong nadapa sa isang hagdan! Muntikan na akong mabagok. WHEW! Hindi ako makagalaw. May nakakita kaya? Kung may nakakita man. Mga kaibigan ko lang kaya? O sana nga , LORD!

Sa wakas, nakabangon din ako. Asus! Si Margie pala ang tumulak sa akin. Ang lakas ha. Ayan. Wala na tuloy siya. Nakabalik na siya sa classroom. Sayang!

Habang nagtatawanan, habang humahakbang patungo sa classroom, nakakaramdam ako ng isang magandang sign. Nagulat ako nang makita ko ang isang lalaking nakaitim na ang pagkakaalam ko ay si JE yun. Kaya abot-tainga na ang aking ngiti. SUCCESS!

Ang pagmamahal nga naman! WHOAH! Hindi mapipigilang kiligin! Pakiramdam ko tuloy kahit gaano ako kabigat ay lumulutang pa rin ako sa langit! TRALALALALALALALA!

HAHAHAHAHAHA! Iyon na ang pinakamagandang pangyayari sa buhay ko sa review. LAAAAB!

LOOOOOOVE is in the air. <3>